KISAH PERANTAU DI TANAH YANG ASING

  KISAH PERANTAU DI TANAH YANG ASING   Pada suatu malam Sang Hyang bersabda, “Pergilah ke Timur, ke tanah yang Kujanjikan keluarlah dari kota ayahmu pergilah dari kota kakek moyangmu seperti halnya Isyana boyongan begitulah kamu akan mengenang moyangmu yang di Medang.”   Aku mengiya dalam kedalaman sembah-Hyang, sembari mengenang para leluhur, bapak dan eyang. Leluhurku adalah Sang Tiyang Mardika yang dengan kebebasannya menganggit sastra Jawa . Sementara eyang adalah pasukan Slamet Riyadi, ibunya Tumenggung, ayahnya Lurah! Bapak sendiri adalah pegawai negeri, guru sekolah menengah di utara Jawa Tengah.   Di sinilah aku sekarang, di tanah Wangsa Rajasa Tidak pernah aku sangka, tidak pernah aku minta Apa yang Kaumaui, Dhuh Gusti Pangeran mami ?! Apa yang Kaukehendaki kulakukan di tanah ini?   Belum genap semua terjawab, empat kali bumi kelilingi matahari! Pun baru purna enam purnama, saat aku tetirah di timur Singhasari, oh, aku

Aku Tresna Sliramu

Here I Love You
-Pablo Neruda-

Here I love you. 
In the dark pines the wind disentangles itself.
The moon glows like phosphorous on the vagrant waters.
Days, all one kind, go chasing each other.

The snow unfurls in dancing figures.
A silver gull slips down from the west.
Sometimes a sail. High, high stars. 
Oh the black cross of a ship.
Alone.

Sometimes I get up early and even my soul is wet.
Far away the sea sounds and resounds.
This is a port.

Here I love you.
Here I love you and the horizon hides you in vain.
I love you still among these cold things.
Sometimes my kisses go on those heavy vessels
that cross the sea towards no arrival.
I see myself forgotten like those old anchors.

The piers sadden when the afternoon moors there.
My life grows tired, hungry to no purpose.
I love what I do not have. You are so far.
My loathing wrestles with the slow twilights.
But night comes and starts to sing to me.

The moon turns its clockwork dream.
The biggest stars look at me with your eyes.
And as I love you, the pines in the wind
want to sing your name with their leaves of wire.




Aku Tresna Sliramu
-Pablo Neruda-
*sinadur neng Basa Jawa dening Padmo Adi

Aku tresna sliramu.
Ing saantaraning tetanduran pinus kang peteng angin pecah.
Wulane ndadari cumlorot sandhuwuring banyu wangi.
Dina-dina, kabeh dina, padha oyak-oyakan.

Udan deres mbabar crita kaya dene penari Karonsih.
Manuk camar perak nunjem saka kulon.
Kala-kala njlajah samodra. Dhuwur, sadhuwur kartika.
Oh salib ireng sandhuwuring kapal.
Ijen.

Nalika subuh aku tangi lan malah suksmaku teles.
Saka kadohan krungu swara samodra, ngimbal-imbali.
Iki pelabuhan.

Aku tresna kowe.
Aku tresna kowe nanging cakrawala ndhelikke sliramu ngono wae.
Aku isih tresna sliramu saantaraning samubarang njekut iki.
Kala-kala ambungku mabur sandhuwuring kapal-kapal gedhe
kang njlajah samodra embuh menyang ngendi.
Jebul awakku dilalekke kaya dene jangkar tuwa.

Pelabuhan iki sedhih nalika surup teka neng kana.
Aku iki uwis kesel, ora nduwe tujuwan urip.
Sing daktresnani ora daknduweni. Kowe adoh.
Rasa gethingku gelut karo surup kang alon teka.
Namung bengi banjur teka lan nembang kanggo aku.

Wulandari miwiti impenku.
Kartika kang paling gedhe nyawang aku nganggo mripatmu.
Lan nalika aku tresna sliramu, tetanduran pinus ing bayu
arep nembangke jenengmu nganggo senar gegodhongan.

Comments